EMPISTA.blog

Περπάτησε μαζί μου αν θες να δεις όσα λέω Τα λόγια είναι λίγα μα διηγούνται αυτά που ξέρω Φωτογραφίες που ξεχάστηκαν στα διαβατά του χρόνου Ξεθωριασμένες περιγράφουνε μα λεν την ιστορία Τα δυτικά ποτέ δε λύγισαν στην διδαχή του πόνου Ήταν επίκεντρο στα δρώμενα χαράζοντας πορεία Κάποιες  ασπρόμαυρες θολές άλλες στα σέπια εποχής Ένα ταξίδι στο απάνεμα του χρόνου Απο τη Νίκαια στη κοκκινιά  δρομολόγιο γραμμής Πάρε ένα μάθημα στο διάβα αυτού του δρόμου κάπου εκεί στο 22 πατρίδα κερδισμένη τα ξυλοπάραγκα απάντηση στον άδικο διωγμό Και στο περίσσεμα του πόνου να ναι αγκαλιασμένοι ρίζες υπάρχουνε γερές και αυτό είναι αρκετό Οσία ξένη το 44 πέμπτη πρωί Όταν τ αδέρφια μας μαζεύτηκαν με δόλο στην πλατεία Στου δωσίλογου το ανάθεμα που ξέβραζε χολή Αιματοκύλισαν τη μάντρα να μυρίσει ελευθερία Λίγο πιο πέρα σ ένα δρόμο που τον έλεγαν οχτώ Εκεί που οι νύχτες παραμέριζαν τα κρίματα της μέρας Αντικριστά το ξημερώνανε το ζούσανε γι αυτό Πόσοι δεν πέρασαν απο κει στην απαρχή γνωστής καριέρας Λίγο αργότε