Πρώτη φορά στο σχολείο

Καλεί μητέρα για να ρωτήσει πως να βοηθήσει τον 4χρονο γιο της, ο οποίος σήμερα πήγε για δεύτερη μέρα στο προνήπιο και έκλαιγε τόσο πολύ, που η μητέρα αναγκάστηκε να τον πάρει και να γυρίσουν στο σπίτι.

Ξεκίνησε την πρώτη μέρα κλαίγοντας και τη δεύτερη μέρα της είπε ότι δεν θέλει να ξαναπάει. Η μητέρα ρωτάει αν, στέλνοντάς το στο σχολείο το παιδί θα νιώσει ότι εκείνη το εγκαταλείπει και μήπως θα ήταν καλύτερα το παιδί να πάει στο σχολείο την επόμενη χρονιά, που θα έχει ωριμάσει περισσότερο.

Από τις αρχές Σεπτεμβρίου η τηλεφωνική Γραμμή-Σύνδεσμος 801 801 1177 δέχεται κλήσεις από γονείς, κυρίως μητέρες, οι οποίες ρωτούν πώς να βοηθήσουν το παιδί τους να προσαρμοστεί στο σχολείο. Συνήθως προβληματίζονται για τις αντιδράσεις του παιδιού τους, αν το παιδί κλαίει, διαμαρτύρεται και ζητά να επιστρέψει στο σπίτι, αν δεν μπορούν να το καθησυχάσουν, αν το παιδί θα «τραυματιστεί» και θα μισήσει το σχολείο, αν θα νιώσει ότι το εγκαταλείπουν, και αν τελικά θα καταφέρει να προσαρμοστεί. Επίσης αναρωτιούνται αν το παιδί θα έχει σωστή φροντίδα και προσοχή στο σχολείο, αν θα καταφέρει να αποκτήσει παρέες, αν θα το κακομεταχειριστούν ή αν οι δάσκαλοι θα το επιβλέπουν επαρκώς.

Οι πρώτες ημέρες

Η πρώτη φορά στο σχολείο αποτελεί σημαντική αλλαγή στη ζωή του παιδιού και της οικογένειας. Οι πρώτες μέρες συχνά συνοδεύονται από κλάματα, έντονα συναισθήματα και ψυχική κούραση, τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς, οι οποίοι έρχονται σε επαφή, συνειδητά ή ασυνείδητα, με τις δικές τους εμπειρίες αποχωρισμού.

Άγχος αποχωρισμού

Το άγχος αποχωρισμού είναι ένα φυσιολογικό αναπτυξιακό φαινόμενο στη ζωή ενός παιδιού. Συνήθως εμφανίζεται στον 6ο μήνα της ζωής, όπου το μωρό δυσανασχετεί όταν δεν βλέπει τους γονείς του και συνεχίζει να υφίσταται μέχρι την ηλικία των 3 ετών. Το άγχος αυτό μειώνεται σταδιακά με το μεγάλωμα, καθώς το παιδί αποκτά την βεβαιότητα ότι, ακόμα κι αν η μητέρα φύγει προσωρινά, δεν «χάθηκε», υπάρχει και θα ξαναγυρίσει. Ωστόσο, μπορεί να αναζωπυρώνεται, όταν το παιδί ή όλη η οικογένεια περνάει κάποιες δύσκολες καταστάσεις ή αλλαγές, όπως είναι η έναρξη του σχολείου.

Συχνά οι γονείς νιώθουν τύψεις, επειδή αφήνουν το παιδί τους και αναρωτιούνται αν αξίζει να αφήσουν το παιδί στον παιδικό σταθμό για να συνεχίσουν την επαγγελματική τους καριέρα ή επειδή έχει έρθει ένα καινούργιο μωρό στο σπίτι. Επιπλέον, συχνά είναι πολύ αντιφατικά τα συναισθήματα των γονέων. Από τη μία, όταν το παιδί πηγαίνει στο σχολείο, ελευθερώνεται χρόνος για μια μητέρα, από την άλλη η «φωλιά» της αδειάζει για κάποιες ώρες, άλλοι άνθρωποι μπαίνουν στην ζωή του παιδιού της, το παιδί της ετοιμάζεται να αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει και χωρίς αυτήν. Συμπερασματικά, ενώ η ένταξη σε έναν παιδικό σταθμό μπορεί να είναι για κάποια παιδιά το ξεκίνημα της κοινωνικής τους ζωής και μία πολύ ευχάριστη εμπειρία, για κάποια άλλα είναι μια επώδυνη εμπειρία αποχωρισμού, όχι μόνο για το ίδιο το παιδί αλλά και για τους γονείς τους, οι οποίοι συχνά φορτίζονται με ενοχές, θλίψη και φόβο. Για την ακρίβεια, οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι πίσω από ένα παιδί με άγχος αποχωρισμού κρύβεται ένας γονιός με άγχος αποχωρισμού, ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει τα δικά του πολύπλοκα συναισθήματα, που πιθανά συνδέονται με τις δικές του εμπειρίες από τη δική του οικογένεια.

Πώς μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου να προσαρμοστεί;

Δεδομένων, λοιπόν, των ενδεχόμενων δυσκολιών που έχει ο πρώτος αυτός αποχωρισμός, όταν οι γονείς θέλουν να βοηθήσουν το παιδί τους να προσαρμοστεί στο σχολείο:

• Να του μιλήσουν για την πρώτη μέρα στο σχολείο και να το βοηθήσουν να δημιουργήσει θετικές προσδοκίες. Να το ενημερώσουν για τις δραστηριότητες που θα έχει εκεί, για το διάλειμμα, το παιχνίδι, να του μιλήσουν για τη δασκάλα και για τα άλλα παιδιά που θα βρίσκονται εκεί. Σκόπιμο θα είναι να επισκεφθούν μαζί τον χώρο του σχολείου πριν ξεκινήσει τη φοίτησή του, να βοηθήσουν το παιδί να καταλάβει ότι το σχολείο είναι ένας όμορφος χώρος, όπου έχει να μάθει πολλά. Η δουλειά του παιδιού είναι να είναι μαθητής και η δουλειά των γονέων είναι να πηγαίνουν στην εργασία τους.
• Όταν τις πρώτες μέρες, το παιδί ξεκινάει για το σχολείο κλαίγοντας, να του μιλήσουν καθησυχαστικά, να το διαβεβαιώσουν για την αγάπη τους και ότι θα επιστρέψουν να το πάρουν σύντομα, χωρίς να κάνουν θέμα το γεγονός ότι το παιδί κλαίει. Να το αποχαιρετίσουν με αποφασιστικότητα, δείχνοντάς του ότι εμπιστεύονται την ικανότητά του να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Όταν το παιδί κλαίει πολύ, καλό είναι οι γονείς να απομακρυνθούν, αντί να παραμείνουν προσπαθώντας να το ηρεμήσουν, γιατί έτσι το πρόβλημα εντείνεται.
• Να εγκαινιάσουν μια ευχάριστη «ρουτίνα προετοιμασίας»: να ψωνίσουν μαζί το σχολικό εξοπλισμό, να ετοιμάζουν μαζί με το παιδί τα πράγματα που θα παίρνει μαζί του στο σχολείο, να διαλέγουν τα ρούχα που θα φορέσει, να το ενθαρρύνουν να παίρνει μαζί του κάποιο αγαπημένο του αντικείμενο από το σπίτι.
• Όταν το παιδί διαμαρτύρεται για σωματικούς πόνους, οι γονείς θα πρέπει να ακούσουν το παιδί με προσοχή, να το καθησυχάσουν, να μετριάσουν την ανησυχία του και να του πουν ότι θα πάει στο σχολείο.

Συνήθως αυτά τα μέτρα βοηθάνε το παιδί να πάει σχολείο χωρίς ιδιαίτερα αρνητικά συναισθήματα και αντιδράσεις. Αν τα μέτρα αυτά δεν πετύχουν, οι γονείς δεν πρέπει να καταφύγουν σε διάφορους πειραματισμούς, αλλά να απευθυνθούν σε ειδικό ψυχικής υγείας.

Το σημαντικότερο είναι οι γονείς να είναι αποφασισμένοι ότι ήρθε η ώρα να πάει το παιδί τους στο σχολείο, να το εμπιστευτούν ότι θα τα καταφέρει, να αναγνωρίσουν και να ελέγξουν το δικό τους άγχος και να εμπιστευτούν και τον εαυτό τους ότι μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Πρέπει να θυμούνται ότι ο αποχωρισμός είναι απαραίτητος και βοηθάει το παιδί να μεγαλώσει και τους ίδιους να προχωρήσουν στη ζωή τους ανεξάρτητα από τα παιδιά τους.

 

πηγή : babyzone.gr