Το Magic Bus, από το Κατμαντού των '60s στις Τρύπες το 1985
Αναρτήθηκε από
EMPISTA.GR
την
Λήψη συνδέσμου
Facebook
X
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές
Το πρώτο πραγματικό Magic Bus ήταν ένα παλιό ξεχαρβαλωμένο λεωφορείο που ταξίδεψε από την Ευρώπη δια ξηράς προς το Κατμαντού, την πρωτεύουσα του Νεπάλ, στα τέλη του 1960, καλύπτοντας πάνω από 5000 μίλια. Το ελληνικό magic bus μας το σύστησαν οι Τρύπες το 1985, μέσα από το τραγούδι «Ταξιδιάρα Ψυχή». Και όχι δεν πρόκειται για μια επινόηση του θρυλικού συγκροτήματος, αλλά για το λεωφορείο που κυκλοφορούσε στις αρχές της δεκαετίας του 80′ στην χώρα μας, εκτελώντας δρομολόγια στις ευρωπαϊκές πόλεις Λονδίνο, Άμστερνταμ και Βερολίνο, που αναφέρονται στο τραγούδι των Τρυπών!
Στην οδό Φιλελλήνων απέναντι από την Ρώσικη εκκλησία, κρυβόταν το ημιυπόγειο πρακτορείο που κανόνιζε τα εισιτήρια και τις διαδρομές που ένωναν τη νεολαία της Ευρώπης. Και όσο η Ολυμπιακή ζητούσε υπέρογκα ποσά για ένα εισιτήριο, το magic bus μετέφερε το ροκ, τις αισθήσεις και τα όνειρα των 20χρονων σε τιμές προσιτές που δεν θα ξεπερνούσαν σήμερα τα 80 ευρώ . Δύο μέρες στο ίδιο λεωφορείο γνωστοί άγνωστοί που μοιραζόταν την ίδια εμπειρία, τα ίδια καπνά, τις ίδιες μυρωδιές και τα ίδια ροχαλητά!
Η παρανομία ήταν το βασικό του θέλγητρο. Επειδή το λεωφορείο λειτουργούσε από ιδιώτη, τα δρομολόγια θεωρούνταν παράνομα, αυτό εξηγεί ότι οι επιβάτες του ήταν κυρίως ξένοι. Ωστόσο, ο Graham Bourne, ο επίσημος οδηγός του λεωφορείου συνέχισε απροκάλυπτα τα δρομολόγια επιβιβάζοντας Ολλανδούς, με το εισιτήριο της επιστροφής και Έλληνες, με το εισιτήριο της φυγής με προορισμό το Άμστερνταμ. Άφραγκες ταξιδιάρικες ψυχές περίμεναν το παράνομο σήμα της επιβίβασης!
Στην φωτογραφία φαίνεται ο Graham Bourne, οδηγός για την αυθεντική Magic Bus εταιρεία, κρατώντας ένα πακέτο τσιγάρων (δεύτερος από αριστερά). Η φωτογραφία έχει παρθεί στην Αθήνα. Στα δεξιά του είναι ο Tom, ένας Καναδός που έμεινε τελικά στην Ινδία. Ο Tom ήταν ένας οδηγός για τον κύριο ανταγωνιστή της Magic Bus, την εξίσου παράνομη εταιρεία Sunshine Travel. Δύο ημέρες πριν, ο Tom είχε τρακάρει το λεωφορείο του, ένα Setra 6, με ένα σταθμευμένο όχημα στο σκοτάδι. Ο Graham ανέλαβε την φυγάδευση του από την Ελλάδα. (Με την είσοδο στην Ελλάδα κάθε όχημα δηλωνόταν με σφραγίδα στο διαβατήριο του οδηγού, για να μην το πουλήσει ή το αφήσει και εγκαταλείψει την χώρα). Ο μακρυμάλλης άντρας στην άκρη δεξιά είναι ο δεύτερος οδηγός του Graham, ήταν Αυστραλός και ονομαζόταν Mike. Η γυναίκα της φωτογραφίας είναι η Nicole από την Σάντα Μπάρμπαρα της Καλιφόρνια.
Τελικά ο ήδη ιδρυμένος από το 1970 «Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος» (ΟΣΕ) ανέλαβε την εκτέλεση δρομολογίων με λεωφορεία εκμεταλλευόμενος την υποδειγματική οικονομική επιτυχία του Μagic Βus και το ελληνικό δημόσιο, στο πλαίσιο της νομιμότητας πλέον, οικειοποιήθηκε την αποδεδειγμένη επιτυχία των δρομολογίων του. Το μαγικό λεωφορείο έπαψε να ταξιδεύει «μαγικά», όταν στα τέλη της δεκαετίας άλλα «απλά» λεωφορεία το αντικατέστησαν.
Η ιστορία του Magic Bus
Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ο Γκρέγκ Ουίλλιαμς, περιπλανώμενος ο ίδιος στις Ινδίες, σκεπτόμενος το πολυάριθμο πλήθος που επιθυμούσε να ταξιδέψει ως εκεί, αποφάσισε να αγοράσει ένα παλιό βαν, έναντι 300 τότε δολαρίων. Τις επόμενες δύο μέρες ασχολήθηκε κυρίως με τη διακόσμησή του, στολίζοντας το με λουλούδια και άλλα ψυχεδελικά σύμβολα.
Με εντολή των αρχών όμως την τρίτη μέρα έπρεπε να αποχωρήσει από την χώρα. «Μέσα στις επόμενες δύο ώρες πήγα στα ξενοδοχεία της περιοχής και μάζεψα σαράντα περίπου άτομα που πήγαιναν στην Καμπούλ, στο Αφγανιστάν. Ζήτησα 10 δολάρια από τον καθένα» δήλωνε σε συνέντευξή του για το ξεκίνημα του εγχειρήματος, στις αρχές τις δεκαετίας του ’80.
«Τα λεφτά κάλυψαν τα έξοδα κι έτσι κατέληξα στην Καμπούλ με ένα τουριστικό βαν το οποίο δεν είχε κοστίσει τίποτα. Εκεί βελτίωσα τη διακόσμηση, χρυσά πλαστικά καθίσματα και εικόνες από τρένα αεροπλάνα και ποτάμια που κυλούσαν στόλιζαν το λεωφορείο. Στην οροφή τοποθέτησα μια σχάρα για τις αποσκευές, μιμούμενος τα τοπικά τουριστικά λεωφορεία. Όταν επέστρεψα στην Ευρώπη, αποφάσισα να αγοράσω κι ένα δεύτερο λεωφορείο που θα πραγματοποιούσε την ίδια διαδρομή. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα…». Με κόστος χαμηλότερο από εκείνο των λοιπών μέσων μεταφοράς, η επιχειρηματική ιδέα του Γκρεγκ αποδείχθηκε παραπάνω από επιτυχημένη.
Το ταξίδι δεν ήταν πάντα εύκολο μιας και τα λεωφορεία, ειδικά στην αρχή, ήταν υποτυπωδώς εξοπλισμένα με τα απαραίτητα. Καμιά φορά απουσίαζε ακόμα και η ρεζέρβα. «Ανατολικά του Ιράν, στη μέση ενός άγριου χειμώνα, ταξιδεύαμε με χαλασμένο καλοριφέρ. Κάποια στιγμή ένιωσα πως είχε τόσο κρύο που δεν μπορούσα να οδηγήσω. Τότε ήταν που κάποιος από τους επιβάτες αποκάλεσε το λεωφορείο μαγικό κι από εκεί κι έπειτα διατήρησα το όνομα αυτό» αναφέρει στην ίδια συνέντευξη».
Η επέκταση
Μόλις η επιχειρηματική ιδέα άρχισε να ευδοκιμεί το Magic Bus, όπως ονομάστηκε η εταιρεία, απέκτησε συνεργαζόμενα ταξιδιωτικά γραφεία σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Αρχικά ήταν το Άμστερνταμ, ακολούθησε η Αθήνα και στο τέλος η εταιρεία απέκτησε 19 γραφεία στις 19 μεγαλύτερες ευρωπαϊκές πόλεις. Το κόστος του εισιτήριου ήταν το μισό από αυτό του αεροπλάνου ενώ ήταν φτηνότερο ακόμα κι απ’ του τραίνου. Από Λονδίνο προς Παρίσι 23 δολάρια, προς Μόναχο 52 δολάρια, προς Ρώμη 76 δολάρια, το ίδιο και προς Αθήνα, προς Γενεύη 44 δολάρια και προς Άμστερνταμ 24.
«Με το που έκλεισαν τα σύνορα του Αφγανιστάν τα magic buses συνέχισαν τα δρομολόγια τους μεταφέροντας τους νέους σε πόλεις εντός Ευρώπης. Αν και το σκηνικό είχε αρχίσει ήδη να διαφοροποιείται και οι ταξιδιώτες να μην είναι οι γνωστοί χίπις» αναφέρει η κ. Ρία Βαν ντε Λοχτ, σύζυγος του ιδιοκτήτη.. «Η απήχηση των ταξιδιών συνέχισε να είναι μεγάλη μιας και το εισιτήριο παρέμεινε οικονομικό και το ταξίδι εναλλακτικό» συμπληρώνει.
Το Μagic Bus φτιάχτηκε για τις απανταχού ταξιδιάρες ψυχές που νοσταλγούν την δεκαετία, το ροκ και τον αντικομφορμισμό της εποχής που δεν πρόλαβαν να γνωρίσουν. Μπορεί ταξίδι να μην κάναμε, αλλά λίγη από τη μαγεία του, μας χαρίστηκε μέσα από τους στίχους του Αγγελάκα!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου