Χωρίς να το πολυσκεφτεί, βούτηξε και κολύμπησε μέχρι το λεωφορείο, το οποίο βυθίστηκε σε βάθος περίπου 10 μέτρων, μαζί με τους 92 επιβαίνοντες. Αφού κατάφερε να σπάσει το πίσω παρμπρίζ με τα πόδια του, ο Καραπετιάν άρχισε να κουβαλάει έναν-έναν τους επιβάτες στην επιφάνεια.
Δεν μπορούσε να διακρίνει ποιον τραβούσε, ούτε να κάνει επιλογή, καθώς η ορατότητα ήταν σχεδόν μηδενική εξαιτίας της λάσπης που αναδυόταν από τον πυθμένα .Ο Κάμο παραλάμβανε τα άτομα που ανέσυρε ο αδερφός του και τους παρείχε τις πρώτες βοήθειες.
Σε περίπου 15-20 λεπτά ο Καραπετιάν έκανε παραπάνω από 30 βουτιές βγάζοντας αρκετούς ανθρώπους από τη λίμνη, όμως μόνο 20 εξ αυτών κατάφεραν να επιζήσουν. Το σώμα του είχε γεμίσει πληγές από τα θραύσματα γυαλιών, ωστόσο συνέχισε μέχρι που έφθασε τα όρια του.
Στην τελευταία του –όπως αποδείχθηκε- βουτιά, ο Καραπετιάν κατέρρευσε και έχασε τις αισθήσεις του. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου παρέμεινε σε κώμα για 46 ημέρες, ενώ διαγνώστηκε με βαριά πνευμονία αλλά και σηψαιμία, καθώς τα νερά της λίμνης ήταν μολυσμένα.
Εν τέλει, ο Καραπετιάν τα κατάφερε και έζησε αλλά δυστυχώς αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την καριέρα του, επειδή μετά από αυτό το συμβάν δεν άντεχε να βρίσκεται κάτω από το νερό.
Η μοίρα τα έφερε έτσι, ώστε ο πρώην πρωταθλητής να ξαναβρεθεί σε παρόμοια κατάσταση.
Στις 19 Φεβρουαρίου 1985, ο Καραπετιάν έτυχε να βρίσκεται κοντά σε ένα φλεγόμενο κτίριο στην περιοχή Κοτιάκ της Αρμενίας. Παρόλο που δεν ήταν εξοικειωμένος με τη φωτιά αλλά ούτε διέθετε προστατευτικό εξοπλισμό, όρμησε στο κτίριο και άρχισε να απεγκλωβίζει ανθρώπους. Κατάφερε και έσωσε αρκετούς, μέχρι να καταρρεύσει από τα εγκαύματα που υπέστη και τα τοξικά αέρια που είχε εισπνεύσει. Αρχικά, θεωρήθηκε νεκρός, όμως ένας ταξιτζής εντόπισε σφυγμό στο σώμα του και τον μετέφερε στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί έδωσαν μεγάλη μάχη για να τον κρατήσουν στη ζωή.
Ο Καραπετιάν βγήκε νικητής και από αυτή τη μάχη αλλά απέκτησε πολλά προβλήματα υγείας. Στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2014, οι Ρώσοι του έδωσαν την ολυμπιακή φλόγα για δύο φορές, όντας ο μοναδικός στην ιστορία που έχει βιώσει τέτοια τιμή. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής στη Μόσχα, η φλόγα έσβησε, με αρκετά media του δυτικού κόσμου να κατακρίνουν τους διοργανωτές, που άφησαν έναν σχεδόν ανήμπορο άνθρωπο να τη μεταφέρει. Μόνο που αποδείχθηκε ότι οι περισσότεροι δεν γνώριζαν για ποιον πρόκειται. Έτσι, οι Ρώσοι «απάντησαν» με το να τον αφήσουν να κρατήσει τον πυρσό και την επόμενη ημέρα !!
Σήμερα, ο 68χρονος πρωταθλητής ζει μια λιτή ζωή στη Μόσχα, όντας ιδιοκτήτης ενός εμπορικού καταστήματος παπουτσιών, την οποία ονόμασε –διόλου τυχαία- «Δεύτερη Αναπνοή». Έκλεισε την καριέρα του ως κάτοχος 11 παγκόσμιων ρεκόρ, 17 φορές πρωταθλητής κόσμου, 13 φορές πρωταθλητής Ευρώπης και 7 φορές πρωταθλητής Σοβιετικής Ένωσης.
Μπορεί να αναγκάστηκε να σταματήσει την τεράστια καριέρα του σε ηλικία μόλις 24 ετών αλλά καμία διάκριση δεν μπορεί να περάσει σε δόξα και αξία το γεγονός ότι πάρα πολλοί άνθρωποι χρωστάνε τη ζωή τους στον Σαβάρς Καραπετιάν, έναν πραγματικό ήρωα.
Υ.Γ. Στην τελευταία του βουτιά προτού λιποθυμήσει, ο Καραπετιάν είχε αρπάξει καταλάθος μία θέση καθίσματος αντί για άνθρωπο και αργότερα δήλωσε το εξής: «Ήξερα ότι μπορούσα να σώσω μόνο μερικούς, γι’ αυτό φοβόμουν μην κάνω κάποιο λάθος. Θα μπορούσα να είχα σώσει άλλη μια ζωή.
Αυτή η θέση στοιχειώνει μέχρι και σήμερα τα όνειρα μου».
Με μία λέξη ΗΡΩΑΣ!!!
Με την αγάπη που ξέρετε! Ian
Το άρθρο το βρήκα εδώ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου