Μεθυσμένο Ξωτικό

Είναι κάποιες στιγμές  Λερωμένες κενές Ανεκπλήρωτες, μύθοι

Ανείπωτες συνταγές Μαγαρισμένες μορφές  Που χάνονται μες τη λήθη

Μέσα στου κόσμου το βυθό  Ένα αθόρυβο κενό  Έρεβος που απλώνει

Κι εγώ μαζεύω λίγο φως  Πλανιέμαι τώρα μοναχός  Κι ο φόβος μου με γλιτώνει

Δεν έχω που να κρατηθώ  Ψάχνοντας κάπου να πιαστώ  Το ξημέρωμα ζυγώνει

Σα μεθυσμένο ξωτικό  Θα πιώ μια στάλα λυτρωμό  Να βρω άσπρο πάτο, ξημερώνει

Μια νέα μέρα ξεκινάει  Κι εμένα ο χρόνος μου μετράει  Μα δε μπορώ να ακολουθήσω

Στα δεκανίκια που ‘χω χτίσει  Η μοίρα μου με ‘χει συστήσει Το παρελθόν θέλω να σβήσω

Παρωχημένες συνειδήσεις Χαραγμένες αναμνήσεις Δε μ αφήνουν να φανώ

Στου ανείπωτου τη δόξα  Σε κάθε άμυαλου τη λόξα  Τρέχω κάπου να κρυφτώ

Μη με ρωτήσεις το γιατί Θα βρεις απάντηση πικρή Δρόμος που δεν τελειώνει

Άνιση μάχη ειν'  αυτή το μέλλον μου αιμορραγεί Και το μυαλό μου  με θολώνει

Τα δεδομένα σας μικρά Μα θα πετάξω πιο ψηλά Και θα κατέβω μόνο αν θέλω να γελάσω

Γιατί δε γίνεται αλλιώς Δικός σας θα μείνει ο καημός  Είναι ένα δώρο απο μένα θα κεράσω

Πλάτη δε βάζω όσο κι αν θες  Μιζέρια κι αναθεματιες  Μη μου πετάς δε με τρομάζει

Ν ακολουθήσω μη μου λες  Δε θέλω πια περπατησιές Δε συμπορεύομαι σε τούτο το γρανάζι

Με την αγάπη που ξέρετε! Ian  - 12/12/2020

* Κάθε δικαίωμα χρήσης και δημοσίευσης του παραπάνω κειμένου είναι κατοχυρωμένο απο τον δημιουργό του. Απαγορεύεται ρητά η πάσα αναδημοσίευση του με οποιοδήποτε τρόπο.